arrepíos, monstro, medo, amizade.....
En xeral a historia gustounos a todos e todas, aínda que houbo quen se perdeu un chisco nalgún momento, pero entre todos deixamos claras as dúbidas. Houbo unha opinión que todos compartimos: o recurso do gravado e os seus misteriosos cambios paraceunos todo un acerto, ben aterrador sen dúbida. No que tamén estiveron de acordo a maioría dos xoves lectores/as foi en que eles non terían esperado tanto para abrir o sobre do inicio, e menos despois da carta que acompañaba!!
Tamén aproveitamos a xuntanza para botarlle un ollo á versión en banda deseñada que fixeron da historia o propio Fernández Paz e Miguelanxo Prado, e algún membro do clube ten a intención de lela.
El libro Cartas de Inverno me gusto mucho. Da miedo, a si que yo no te recomendaría leerlo por la noche.
ResponderEliminarPD: Ganamos en Kahoot!